|
|||
Thomas Ruf was ooit de manager van de Amerikaanse bluesgitarist Luther Allison (1939-1997). Ruf richtte in 1994 het nu gerenommeerde onafhankelijke Duitse blues label Ruf Records op. Hij kwam in 2005 met het idee van het organiseren van een concerten tour met diverse label artiesten. Het idee kreeg de naam “Blues Caravan” en was de aanleiding voor opmerkelijke tourende trio’s, waarbij de mix van gevestigd en aankomend talent voor Ruf altijd erg belangrijk was. Van de verschillende jaren werd op één plaats alles netjes live opgenomen en op cd/dvd uitgebracht. Geschäft ist Geschäft, dixit Ruf en anno 2019 was dit dit jaar in februari in Café Hahn in Koblenz niet anders. Ally Venable Voor dit jaar bestaat het trio van de Bluescaravan uit drie geweldige diva’s: Katarina Pejak, Ina Forsman & Ally Venable. Om de voorstelling eens in alfabetische volgorde volgens de voornamen te doen, beginnen we met de Texaanse gitariste Ally Venable. Ze is hier géén onbekende, want ze verving vorig jaar al even de Kroatische singer-songwriter/gitariste Vanja Sky, die de rij van vrouwelijke blues talenten als Samantha Fish, Erja Lyytinen, Ana Popovic en Joanne Shaw Taylor vervoegde, die allen bij Ruf Records een veilig en betrouwbaar nest vonden. Met namen als ZZ Top, Johnny Winter en Stevie Ray Vaughan heeft Lone Star State Texas, de troeven in huis om iedere muziekliefhebber zijn portie R’n’R te kunnen aanbieden. Met haar derde album ‘Texas Honey’ [2019] (dat we hier al bespraken) bouwt singer-songwriter/gitariste Ally Venable stevig verder aan haar solocarrière, die ergens in 2013 begon. Deze jonge gitariste, afkomstig uit Kilgore, TX, is al enkele jaren de frontdame van een power blues rocktrio, waarvan drummer Elijah Owings en bassist Bobby Wallace verder deel uit maken. Ally is de protegé van de Texaanse gitaar legende Lance Wallace, van wie we hier zijn album 'Tell The Truth' [2018] ook al bespraken. Met producer / medeoprichter van Supersonic Blues Machine, Fabrizio Grossi, leverde Wallace een prima blues rock album af met elf sterke autobiografische songs, die hem als singer-songwriter in zijn hemdje voor de spiegel zet. Als tweede maakt dit jaar Ina Forsman ook deel uit van Ruf Records’ Blues Caravan, die in de volgende maanden nog Zwitserland, Zweden, Frankrijk, Denemarken en de UK aandoet. De nog maar vijfentwintigjarige blueszangeres en songwriter Ina Forsman is een ster in Finland en is hier in de Lage Landen al lang geen onbekende meer. Ina tourde in 2015 nog uitgebreid in Europa met Guy Verlinde (aka Lightnin’ Guy), Steven Troch, Rene Stock, Erik Heirman en Richard Van Bergen. Op haar zesde wist Ina al dat ze zangeres wou worden. Op haar zeventiende haalde ze met de Etta James’ cover “All I Could Do Is Cry” de finale van de tv-show “Idols” en, kon ze touren met de Finse blues mondharmonicalegende Helge Tallqvist. Hij was de man, die Ina introduceerde in de wereld van de blues. In 2014 vertegenwoordigde Ina Forsman Finland tijdens de EBC-finale in Riga en in 2016 maakte ze, samen met Layla Zoe en Tasha Taylor, deel uit van de Blue Sisters. Deze drie dames maakten een uitgebreide tournee met de Ruf Blues Caravan. Er verscheen bij Ruf Records de live cd/dvd 'Blue Sisters In Concert'. Met de Helge Tallqvist Band nam Ina in 2015 een album op vol met covers. In 2016 debuteerde ze bij Ruf Records met een titelloos album en begin dit jaar verscheen 'Been Meaning To Tell You'. Katarina Pejak De #3 in dit rijtje Katarina Pejak is ook géén onbekende. Katarina Pejak, geboren in de grootste stad van Servië, Belgrado -ook de geboortestad van Ana Popovic- is een singer-songwriter en pianiste, die Amerikaanse roots muziek filtert doorheen haar Balkan afkomst en een klassieke muzikale training. Geïnspireerd door Tom Waits, Bessie Smith, Van Morrison, Otis Spann en vele andere artiesten, wiens muziek ze via de collectie van haar vader thuis ontdekte, besloot ze haar klassieke achtergrond los te laten en begon ze liedjes te schrijven. Katarina begon in haar late tienerjaren op te treden in blues clubs in haar geboortestad en andere steden in Servië. Ze bracht in haar thuisland drie albums uit (‘Perfume & Luck’ [2010], ‘First Hand Stories’ [2012] & ‘Old, New Borrowed and Blues’ [2016]) en debuteerde dit jaar bij Ruf met ‘Roads That Cross’. Het album werd geboren in Texas, waar Katarina, gewapend met een notitieboekje vol nieuwe liedjes, een geweldige studioband (met Laura Chavez: gitaar, Lonnie Trevino: bas, Damien Llanes: drums & Mike Zito: gitaar) en de vurige wens om het beste album van haar carrière te maken, in Z.O. Texas in de (Marz) studio (van Mike Zito) stond. Ook nu weer is de Spirit of 66 in Verviers een vaste stopplaats voor de Bluescaravan. Na de intro, hier gedaan door bassist Roger Inniss, volgt er de gemeenschappelijke “opwarmer” “They Say I’m Different” waarop alle dames afwisselend de zang doen. Ina Forsman verdwijnt van het podium, maar gitariste Ally Venable blijft en zorgt tijdens de show samen met bassist Roger Inniss en drummer (van haar band) Elijah Owings voor de back up. Als eerste mag Katarina Pejak vanachter haar piano haar (vijf) nummers doen. Katarina opent op een zwoel rumba ritme, met een nummer over een femme fatale, “She’s Coming After You”. Het volgende nummer “Turtle Blues”, is er een -het enige dat ze van haar idool kon zingen- van Janis Joplin. Bij de ballade “Old Pain” vertelt ze het verhaal van een optreden dat ze in Nashville -ze noemt het de stad in Tennessee van de 100.000 songwriters- waar ze het nummer zong voor slechts twee personen, die voor de show opgekomen waren.Met deze ontroerende slow blues zorgt ze voor nog meer kippenvel. Na “Moonlight Rider”, een nummer voor de aanwezige bikers, sluit ze met de Joni Mitchell cover “Seks Kills”, haar deel van de show af. Katarina Pejak deed haar nummers op haar vocaal eigen manier en bewijst dat ze een uitstekende pianiste is. Ja, Katarina Pejak liet indruk na! Het is daarna solo tijd voor Ally Venable. Zij begint haar set met Inniss en Owings en opent erg funky met de forse blues rocker “Texas Honey”, de titeltrack van haar recentste album. Dat er veel power in deze pittige dame zit, laat ze al direct horen. Ook in “Broken” dat over een stukgelopen relatie gaat, bouwt ze de spanning netjes op en krijgt ze wat extra steun van Pejak, die voor dit nummer terug op het podium gekomen is. “Devil’s Son” is een nummer uit haar vorige album 'Puppet Show' [2018]. Hier is het Inniss die (tijdens de gitaarwissel) met een solo het slide gedeelte van Ally vakkundig inleidt. Aan “Backwater Blues“ (een Bessie Smith cover) begint Ally erg rustig, maar eindigt ze als een losgeslagen blues rocker. Het duel tussen Ally en Katarina is hier de kers op de taart. Afronden doet Ally op haar best met een mooie instrumentaal SRV-nummer, die eindigt met een knappe climax. Ja, deze soms erg uitgelaten Ally Venable is géén blues katje om zonder handschoenen aan te pakken. U bent verwittigd! Ina Forsman Last but not least komt Ina Forsman aan de beurt. Zij opent met “All Good”, wat meteen voor een andere intiemere, jazzy beleving zorgt. Het is een poppy nummer uit haar nieuwe album ‘Been Meaning to Tell You’. Met “Genius”, dat ze zelf een happy love song noemt, weet ze opnieuw vocaal te overtuigen en, hoe een boze, gefrustreerde Ina klinkt krijgen we daarna te horen in “Miss Mistreated”. In deze ballade, gedragen door Katarina’s orgel en Ally’s gitaar, komen alle gevoelens van een vernederde vrouw snel boven drijven. Opvallend is de intro van “Why You Gotta Be That Way” en de manier waarop Ina het nummer bijna al rappend/parlando zingt. Instrumentaal zijn het verder vooral Katarina Pejak op piano en bassist Roger Inniss, die het jazzy nummer dat “extra” geven. “Chains”, een hedendaagse gospel sluit haar set af. Wat een stem, wat een présence, die Ina Forsman! Met de ganse bende gaan we naar de finale. Ze doen dit eerst met een nummer voor de mannen, de prima Bonnie Raitt cover (een nummer van William Christopher Smither) “Love Me Like a Man”. Elkeen zingt een strofe en de afwerking wordt door Katarina op piano en Ally op slide gitaar gedaan. Het tweede nummer is er een nummer voor de dames. Uit de sixties, van R&B-diva Barbara Lynn, brengen ze “I’m a Good Woman”. Het nummer wordt geopend door Ally, waarna de anderen een voor een -en vooral Ina- heel emotioneel overnemen. Merle Travis’ “Sixteen Tons” openen ze samen a capella, waarna eerst Katarina, dan Ina en daarna Ally de zang overnemen. De outro is opnieuw ingetogen en a capella, met een genietende Inniss in de achtergrond. De “encore” is het gekende Stevie Ray Vaughan/Doyle Bramhall nummer “The House Is Rockin’”, dat pas langzaam in een hogere versnelling geraakt. Voor deze rocker mag Katarina soleren als een echte honky tonk pianiste. Na enkele diepe buigingen, gaan in de Spirit of 66 de lichten uit. Het is dan aanschuiven in de hoek aan de uitgang, waar de fans op het drietal wacht. Met Ina Forsman, Katarina Pejak en Ally Venable scoort de Ruf Blues Caravan 2019 muzikaal driemaal én met verve. Met drie getalenteerde persoonlijkheden die elkeen met hun eigen kwaliteiten voor zich het verschil uitmaken, ben ik ervan overtuigd, dat de toekomst van de blues erg rooskleurig en verzekerd is. Eric Schuurmans foto © Manon Houtackers
Set list: Line-up:
BLUES CARAVAN 2019 feat. INA FORSMAN , ALLY VENABLE & KATARINA PEJAK LOVE ME LIKE A MAN / I'M A GOOD WOMAN / SIXTEEN TONS BLUES CARAVAN 2019 - THE HOUSE IS ROCKIN'
Ina Forsman - All Good liveAlly Venable - Devil's Son liveKatarina Pejak - Turtle Blues live
|
|||
|